🌟 Bezsenność U 10 Latka

Brak snu sprawia, że poziom greliny zwiększa się, a leptyny – zmniejsza. Rezultatem tych zmian jest to, że mamy większy apetyt na wysokokaloryczne pokarmy. Gdy jesteśmy niewyspani, jemy też większe porcje, a podczas zakupów częściej wybieramy niezdrową żywność. Lekarz od snu to po prostu psychiatra. Jego pierwszym zadaniem jest znalezienie przyczyn Twojego stanu. Dość rzadko zdarza się, że bezsenność pojawia się samoistnie – mówimy wówczas o tzw. bezsenności pierwotnej. Najczęściej jednak występuje z innymi chorobami – jest to bezsenność wtórna. Może być spowodowana szeregiem W walce z bezsennością pomóc mogą ziołowe napary, które warto wypić godzinę przed snem. Sprawdzą się tutaj m.in. melisa, rumianek czy lawenda. Sposobem na bezsenność może być też przyjmowanie melatoniny, jednak najlepiej robić to w porozumieniu z lekarzem. W niektórych przypadkach leki ziołowe czy suplementy diety mogą być 78 poziom zaufania. Dzień dobry, Proszę udać się do Poradni Psychologicznej dla Dzieci i Młodzieży, celem zdiagnozowania przyczyn zmiany zachowania syna. Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika , Bolesławiec. 78 poziom zaufania. Witaj serdecznie. Przede wszystkim porozmawiaj wychowawczynią / pedagogiem szkolnym. 2021 · Edyta Jakubik · 10 minut czytania. Wysoki puls występuje wtedy, gdy serce w spoczynku wykonuje ponad 100 uderzeń na minutę. W zależności od powodów może to być niebezpieczne, ponieważ istnieje ryzyko udaru, niewydolności serca, jego zatrzymania, a nawet śmierci. Z artykułu dowiesz się o objawach i o tym, jak radzić sobie Aktualne wytyczne określają zapotrzebowanie kaloryczne dla młodszych nastolatków (9-13 lat), prowadzących siedzący tryb życia (!), na poziomie 1600 kcal u dziewcząt i 1800 kcal u chłopców, z kolei u starszych (14-8 lat) kolejno 1800 kcal i 2200 kcal. Kontrastuje to z faktem, że na bezsenność okresowo skarży się ok. 30% osób dorosłych, a w postaci przewlekłej problem ten występuje u ok. 10% populacji. Większość z nich pozostaje bez profesjonalnego leczenia. Naukowcy szukają rozwiązań, które dadzą szansę pomóc jak największej liczbie chorych. 10 prostych zabaw rozwijających koncentrację: 1. Kuchenny plac zabaw. Dzieci uwielbiają bawić się w kuchni. Dlatego warto zagospodarować jedną szafkę/półkę i przygotować „kuchenny plac zabaw”. Można tam umieścić cedzaki, łyżki, drewniane noże, garnki, patelnie i inne przedmioty, którymi dziecko będzie mogło się Do najczęstszych objawów zaburzeń psychicznych u dzieci zalicza się: Zmiany w zachowaniu (nagłe wycofanie się z życia towarzyskiego, bezsenność); Opóźnienia w rozwoju (zaburzenia mowy, zbyt późne opanowywanie różnych umiejętności); Zaburzenia emocjonalne (rozdrażnienie, częste wybuchy złości czy ataki płaczu, koszmary NJHI. Objawy kliniczne Osoby cierpiące na bezsenność skarżą się na trudności w zasypianiu, utrzymaniu snu, zbyt wczesne budzenie się lub sen o złej jakości, który nie daje wypoczynku. Aby te objawy były traktowane jako nieprawidłowe, zaburzenia snu muszą prowadzić do gorszego samopoczucia lub zaburzać funkcjonowanie w ciągu dnia. Dodatkowo powinny występować przez co najmniej jeden miesiąc, trzy razy w tygodniu lub więcej. Powyższe kryteria diagnostyczne bezsenności oznaczają, że obiektywnymi wyznacznikami ciężkości bezsenności są: czas trwania objawów, ich częstość oraz stopień w jaki wpływają one na codzienne życie pacjenta. Aby rozpoznać bezsenność nie jest konieczne zmierzenie długości i jakości snu przy pomocy badań specjalistycznych. Wystarczy subiektywne odczucie pacjenta, że jego sen jest zaburzony. Fot. W badaniach naukowych na przykład nad lekami nasennymi trudności z zasypianiem definiuje się najczęściej jako wydłużenie okresu zasypiania, czyli latencji snu, przekraczający 45 minut. Jako trudności z utrzymaniem snu definiuje się łączny czas wszystkich wybudzeń ze snu w ciągu nocy, czyli czas czuwania wtrąconego, powyżej 30 minut. Jako zbyt krótki uznaje się całkowity czas snu poniżej 6–6,5 godziny. Ta wartość nie dotyczy jednak osób z małą potrzebą snu (mniej niż 6 godzin). Klasyfikacja i przyczyny bezsenności W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) zaburzenia snu dzieli się na nieorganiczne i organiczne, czyli niezwiązane lub związane z chorobami układu nerwowego lub somatycznymi. Amerykańska klasyfikacja chorób i zaburzeń psychicznych (DSM-IV) dzieli zaburzenia snu na pierwotne i wtórne, czyli na występujące samoistnie lub towarzyszące innym chorobom. Z praktycznego punktu widzenia najbardziej przydatny jest jednak podział bezsenności ze względu na czas trwania objawów. Bezsenność przygodna (o czasie trwania do kilku dni) i bezsenność krótkotrwała (o czasie trwania do 4 tygodni) są najczęściej powodowane reakcją na stres (np. problemy zawodowe, szkolne, rodzinne) lub zmianą tryby życia (np. przeprowadzka, podróż ze zmianą stref czasu). Bezsenność krótkotrwałą mogą wywołać również choroby somatyczne, na przykład infekcje, choroby przebiegające z bólem. Bezsenność przewlekła, czyli trwająca powyżej miesiąca, najczęściej jest związana z zaburzeniami psychicznymi (szczególne depresją i zaburzeniami lękowymi), przewlekłymi chorobami somatycznymi (np. zaburzeniami hormonalnymi, przewlekłymi stanami zapalnymi np. reumatoidalnymi, przewlekłymi zespołami bólowymi, chorobami neurologicznymi i narządu ruchu, które uniemożliwiają aktywność fizyczną w ciąg dnia) oraz uzależnieniami na przykład od alkoholu. Pierwotne zaburzenia snu, nawet w ośrodkach medycyny snu, do których kierowani są pacjenci już po wykluczeniu zaburzeń psychicznych i chorób somatycznych, rzadziej są przyczyną problemów ze snem niż choroby wymienione na rycinie 1. Ryc. 1. Najczęstsze przyczyny bezsenności. Na podstawie: Coleman i wsp. Sleep-wake disorders based on a polysomnographic diagnosis. A national cooperative study. JAMA, 1982; 247 (7): 997– występowania Objawy bezsenności w wywiadach epidemiologicznych stwierdza się u 30–50% badanych dorosłych osób. U 16–21% badanych objawy występują co najmniej trzy razy w tygodniu lub stale, a 10–28% badanych określa nasilenie objawów jako umiarkowane lub ciężkie. Około 9–15% osób dorosłych w populacji ogólnej zgłasza, że objawy bezsenności istotnie wpływają na ich funkcjonowanie i samopoczucie w ciągu dnia. Diagnostyczne kryteria bezsenności pierwotnej spełnione są u co najmniej 6% badanych dorosłych osób. Diagnostyka Poszukiwanie przyczyny bezsenności należy rozpocząć od oceny ogólnego stanu zdrowia. Ocena ta, wykonywana zwykle przez lekarza rodzinnego, obejmuje zebranie wywiadu, badanie lekarskie, pomiar ciśnienia tętniczego oraz, gdy jest to wskazane, wykonanie badania EKG i badań okresowych. Jeśli stan somatyczny nie wskazuje na możliwą przyczynę bezsenności, kolejnym etapem jest wykluczenie zaburzeń psychicznych. W tym celu warto skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Jeśli wynik badania stanu psychicznego również nie daje odpowiedzi na pytanie o przyczynę bezsenności, należy zwrócić uwagę na tryb życia pacjenta i przestrzeganie zasad higieny snu. Na tym etapie diagnozowania przyczyny bezsenności lekarz zwykle zaleca założenie i prowadzenie dzienniczka snu. Po zebraniu wszystkich tych informacji możliwe jest podjęcie rozważnej decyzji odnośnie do zalecanej metody leczenia. Jeśli ustalenie przyczyny bezsenności nie jest możliwe, wskazana jest konsultacja w poradni leczenia zaburzeń snu, w której specjaliści oceniają rzadsze przyczyny bezsenności, takie jak: zaburzenia rytmu okołodobowego, zespół niespokojnych nóg, bezsenność idiopatyczna. Pobierz dzienniczek snu [PDF] Leczenie Terapia poznawczo-behawioralna Terapia poznawczo-behawioralna (cognitive-behavioral therapy – CBT) jest podstawową formą leczenia bezsenności pierwotnej. Przeprowadzenie interwencji behawioralnych, czyli zmieniających zachowanie, wskazane jest jednak również u pacjentów z wtórnymi postaciami bezsenności przewlekłej, czyli współistniejącej z innymi chorobami. Wyniki badań naukowe wskazują, że większość pacjentów z bezsennością przewlekłą, niezależnie od jej przyczyny, zmienia tryb życia oraz zaczyna myśleć o śnie w taki sposób, że bezsenność się utrwala. Do najważniejszych czynników utrwalających bezsenność zaliczamy: wydłużenie czasu spędzanego w łóżku, próby wyrównywania niedoboru snu poprzez wcześniejsze kładzenie się spać lub pozostawanie dłużej w łóżku po bezsennej nocy, drzemki w ciągu dnia, rezygnacja z aktywności fizycznej, próby zaśnięcia na siłę i oczekiwanie na sen w łóżku, nawet wtedy, gdy sen nie przychodzi, wieczorne oczekiwanie z napięciem i lękiem na to jaka okaże się kolejna noc, nadmierne zajmowanie się jakością własnego snu, zbyt częste i długie przyjmowanie leków nasennych lub spożywanie alkoholu przed snem. Aby bezsenność ustąpiła konieczne jest usunięcie powyższych czynników utrwalających. Do najważniejszych interwencji poznawczo-behawioralnych w leczeniu bezsenności zaliczamy skrócenie czasu snu, kontrolę bodźców i higienę snu. Tabela. Interwencje behawioralne (zmieniające zachowanie) w leczeniu bezsenności Technika redukcji czasu snu Początkowo czas w łóżku jest skracany, tak aby tylko nieznacznie przekraczał czas snu, np. jeśli średnia długość snu (najlepiej określona na podstawie analizy danych z dzienniczka snu) wynosi 5 godzin, a czas spędzony w łóżku 8 godzin, zaleca się skrócenie tego ostatniego do 5,5 godziny (średni czas snu plus 30 minut). W kolejnych tygodniach, jeśli wydajność snu (iloraz całkowitego czasu snu i czasu spędzanego w łóżku) przekracza 85–90%, czas w łóżku jest wydłużany o 15–20 minut, jeśli wydajność snu wynosi poniżej 80%, czas w łóżku jest o 15–20 minut skracany, jeśli wydajność snu pozostaje na poziomie 80–85%, czas spędzany w łóżku pozostaje bez zmian. Pozostały czas doby należy spędzać aktywie poza łóżkiem, zwiększając tym samym biologiczną potrzebę snu. Część ekspertów zaleca, aby nie skracać czasu w łóżku do mniej niż 6 godzin. Technika kontroli bodźców Przestrzeganie następujących zaleceń pozwala na ponowne powiązanie (uczenie się warunkowe) łóżka/sypialni z sennością i snem: 1) wieczorem kładź się spać, tylko jeżeli czujesz się senny, 2) używaj łóżka tylko do snu i życia seksualnego, inne rodzaje aktywności – jak czytanie, oglądanie telewizji, jedzenie – należy wykonywać poza łóżkiem, 3) jeśli nie możesz zasnąć lub po przebudzeniu powrócić do snu w ciągu 20 minut, wyjdź z łóżka i udaj się do innego pomieszczenia, do łóżka wróć dopiero wtedy, gdy znowu poczujesz się senny, 4) wstawaj rano zawsze o tej samej porze, niezależnie od tego jak spałeś poprzedniej nocy, 5) unikaj drzemek w czasie dnia. Higiena snu Przestrzeganie następujących zaleceń poprawia jakość snu: 1) zaniechanie spożycia kofeiny w ciągu 6 godzin przed planowanym czasem snu, 2) zaniechanie spożywania alkoholu i palenia papierosów wieczorem, 3) unikanie spożywania ciężkich posiłków oraz dużej ilości płynów w ciągu 3 godzin przed planowanym czasem snu, 4) wzmożenie aktywności fizycznej i umysłowej w trakcie dnia, unikanie jednak wysiłku fizycznego i wzmożonej aktywności umysłowej w ciągu 3 godzin przed planowanym czasem snu, 5) zachowanie stałego czasu kładzenia się do łóżka i wstawania rano oraz zakaz kładzenia się do łóżka w czasie dnia, 6) unikanie wieczorem silnego, jaskrawego światła, należy przy tym zwrócić uwagę, że źródłem światła jest także telewizor oraz ekran komputera, 7) umieszczenie zegara w sypialni w taki sposób, aby nie był on widoczny z łóżka. Innym technikami poznawczo-behawioralnymi zalecanymi w leczeniu bezsenności są: treningi relaksacyjne, edukacja na temat snu i jego roli, techniki restrukturyzacji poznawczej, techniki zatrzymania myśli, uruchomienia wyobraźni, myślenia paradoksalnego. Leczenie farmakologiczne W leczeniu farmakologicznym bezsenności możliwe jest stosowanie następujących grup leków: nasenne, uspokajające z grupy pochodnych benzodiazepiny, przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne i przeciwhistaminowe oraz preparaty dostępne bez recepty, na przykład melatonina, melisa, waleriana oraz preparaty złożone zawierające substancje roślinne zmieszane w różnych proporcjach. Leki nasenne i pochodne benzodiazepiny są w Polsce jedynymi lekami zarejestrowanymi do leczenia farmakologicznego bezsenności. Leki nasenne, do których zaliczamy zopiklon, zolpidem i zaleplon, można stosować w leczeniu z wyboru w przypadku bezsenności przygodnej i krótkotrwałej powodowanej stresem, zmianą sytuacji życiowej i innymi krótko trwającymi, przemijającymi problemami, pod warunkiem, że planowany czas ich przyjmowania będzie krótki – tzn. nie będzie przekraczał 2–4 tygodni. Po tym czasie, jeśli przyjmowanie leków nasennych jest nadal konieczne, powinny być one stosowane z przerwami, w miarę możliwości nie częściej niż 3–4 razy w tygodniu. Krótkotrwałe i przerywane przyjmowanie leków nasennych zapobiega powstawaniu tolerancji, co oznacza, że leki nie tracą swego korzystnego działania na sen, znacznie się zmniejsza również ryzyko uzależnienia się od leków nasennych. Pochodne benzodiazepiny poza działaniem nasennym wykazują także działanie przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe, zmniejszają napięcie mięśniowe, pogarszają pamięć i funkcje poznawcze, hamują ośrodek oddechowy oraz zaburzają koordynację ruchów i równowagę. Z tych powodów ich stosowanie nie jest wskazane w leczeniu bezsenności, jeśli problemy ze snem nie są powodowane stanem silnego wzburzenia lub przeżywaniem silnego lęku. Są przeciwwskazane u pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, ze względu na zwiększone ryzyko powodowania upadków i pogarszanie pamięci. Hamujący wpływ na ośrodek oddechowy sprawia, że pochodnych benzodiazepiny nie należy również podawać osobom z zaburzeniami oddychania w czasie snu (chrapaniem obturacyjnym i bezdechem sennym). Leków nasennych i pochodnych benzodiazepiny nie powinno się także zalecać pacjentom uzależnionym od alkoholu lub z dodatnim wywiadem w kierunku takiego uzależnienia. Jeśli istnieje konieczność stałego przyjmowania leków promujących sen, albo są przeciwwskazania do stosowania leków nasennych, lekarz może rozważyć terapię lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwpsychotycznymi i przeciwhistaminowymi. Leki z tych trzech grup nie powodują uzależnienia i można je przyjmować przez wiele miesięcy, a nawet kilka lat. Leki przeciwdepresyjne, takie jak: doksepina, mianseryna, mirtazapina, trazodon, są bardzo często stosowane w leczeniu przewlekłej bezsenności w poradniach leczenia zaburzeń snu. Odmiennie niż w leczeniu depresji, w przypadku bezsenności leki te należy zalecać w małych dawkach, ważne też, by były one przyjmowane już na kilka godzin przed snem, a nie tak jak leki nasenne – tuż przed położeniem się do łóżka. Leki przeciwpsychotyczne, takie jak np.: chlorprotyksen, kwetiapina, lewomepromazyna, olanzapina, promazyna i prometazyna, stosowane w małych dawkach, są również wykorzystywane w leczeniu bezsenności na przykład u pacjentów z uzależnieniami w wywiadzie lub u osób z organicznymi zaburzeniami psychicznymi. Ze względu na możliwe działania niepożądane (np. przyrost masy ciała, obniżanie ciśnienia tętniczego, możliwość powodowania sztywności i drżenia) leki te powinny być rozważane w leczeniu zaburzeń snu w dalszej kolejności. Preparaty dostępne bez recepty są powszechnie stosowane przez osoby z zaburzeniami snu, najczęściej bez konsultacji z lekarzem. W przypadku przewlekłych zaburzeń snu, które najczęściej powodowane są depresją, zaburzeniami lękowymi lub chorobami somatycznymi, opóźnia to zwykle moment ustalenia właściwego rozpoznania i rozpoczęcia skutecznego leczenia przyczynowego. Z tego powodu preparaty roślinne dostępne bez recepty należy rozważać, jako alternatywę dla leków nasennych, tylko wówczas, gdy bezsenność ewidentnie wynika ze stresu i ma charakter krótkotrwały. Warto również zwrócić uwagę na to, że tylko niektóre z dostępnych bez recepty preparatów roślinnych były oceniane w badaniach naukowych. Jeśli badania takie zostały wykonane, szczegółowe dane znajdują się przeważnie na stronach internetowych producenta danego preparatu, z dokładną informacją u jakich pacjentów i pod jakimi warunkami powinien on być stosowany. Melatonina nie jest substancją promującą sen w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale raczej chronobiotykiem, czyli substancją wyznaczającą właściwą porę na sen. Głównym i jedynym zadaniem fizjologicznym melatoniny jest wskazywanie organizmowi godzin nocnych. Najbardziej skuteczne działanie melatonina wykazuje u osób z zaburzeniami snu powodowanymi pracą zmianową, przekraczaniem stref czasu, u osób niewidomych oraz u pacjentów z zespołem opóźnionej fazy snu. W przypadku innych postaci bezsenności melatonina nie jest już tak skuteczna. Witam Mój 10 letni syn nie może spać. nie Dawałam mu jedzenia przed spaniem . Proszę o poradę MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu Badania kontrolne dzieci Pediatria Problemy ze snem u dzieci Dziecko Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe? Lek. Bianka Małczuk 73 poziom zaufania Witam. Jeżeli kłopoty ze snem utrzymują się, zalecam konsultację u lekarza pediatry. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zaburzenia snu u 3,5-latka – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Problemy ze snem i nosne przebudzenia u 5-miesięcznego dziecka – odpowiada Lek. Karina Kachlicka Częste pobudki w nocy 7-miesięcznego dziecka – odpowiada Lek. Paweł Baljon Problemy z bezsennością u 18-latka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Kłopoty ze snem u 2-letniego dziecka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Dlaczego moje dziecko ma problemy ze snem? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Budzenia nocne u 10-miesięcznego dziecka – odpowiada Lek. Grzegorz Jabłoński Problemy ze snem u 10-miesięcznego niemowlaka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Co jest powodem, że dziecko 9 miesięczne ma problemy ze snem? – odpowiada Dr Izabela Dębicka Krzyk przez sen u 14-latka – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka artykuły Jak dobrze spać? Zalety zdrowotne spania na lewym boku Jak dobrze spać? Sen ma ogromne znaczenie dla praw Problemy ze snem u niemowląt Problemy ze snem u niemowląt to dokuczliwa przypad Koszmary senne - przyczyny, najczęstsze koszmary, badania Strata ukochanej osoby, walka z potworami, brak mo Skąd się bierze bezsenność u dzieci? Bezsenność u dzieci może mieć charakter pierwotny lub wtórny, co oznacza, że towarzyszy innym chorobom. Do najczęstszych przyczyn bezsenności u dzieci zaliczymy: przewlekły stres, zaburzenia lękowe, traumatyczne przeżycia, problemy społeczne, niewłaściwe nawyki związane ze snem, niewłaściwą dietę (spożywanie substancji pobudzających – kofeina, guarana), zaburzenia rytmu dobowego, przyjmowanie niektórych leków, ząbkowanie, kolkę, infekcje powodujące niedrożność górnych dróg oddechowych, choroby somatyczne. U przedszkolaków lub starszych dzieci możemy mówić również o bezsenności behawioralnej. – Bezsenność behawioralna jest definiowana jako powtarzające się trudności związane z zasypianiem, czasem trwania snu, konsolidacją lub jakością snu, pojawiające się mimo adekwatnego do wieku czasu i możliwości snu i skutkujące upośledzeniem funkcjonowania dziecka lub rodziny w ciągu dnia – pisze Anna Ivanenko w artykule „Rozpoznawanie i leczenie zaburzeń snu u dzieci” opublikowanym w publikacji „Pediatria po Dyplomie”. Bezsenność behawioralna u dzieci została podzielona na dwa typy: bezsenność behawioralna z braku dyscypliny – dziecko opóźnia lub stawia opór przed położeniem się do łóżka o określonej porze; bezsenność behawioralna warunkowa – dochodzi do powstania nieodpowiednich lub świadczących o nieprzystosowaniu uwarunkowań np. kołysanie, karmienie, oglądanie telewizji lub obecność rodzica w łóżku. Nieobecność pewnych uwarunkowań może powodować znaczące opóźnienie w pojawieniu się snu i w konsekwencji zmniejszenie całkowitego czasu snu. W przypadku niemowląt, które nie potrafią jeszcze się porozumiewać, określenie przyczyn bezsenności jest stosunkowo trudne. By odkryć, czym spowodowana jest bezsenność u małych dzieci, powinniśmy rozważyć czy maluch jest najedzony, nie boli go brzuszek, nie zmaga się z kolkami. Bezsenność u rocznego dziecka często jest wynikiem ząbkowania. Zdrowy sen maluszka Sen, będący stanem fizjologicznym, sprzyja wypoczynkowi i regeneracji całego organizmu dziecka. Sen wpływa na optymalną aktywność układu odpornościowego. Dodatkowo to podczas snu zachodzi część procesów związanych z rytmem biologicznym, zależnych od określonej fazy snu, np. wyrzut hormonu wzrostu. Ile czasu powinno spać dziecko? Długość snu ulega zmianom w czasie życia dziecka. Noworodek przesypia większość dnia – potrzebuje od 16 do 18 godzin snu. Z kolei zapotrzebowanie na sen u dwulatka maleje do 13 godzin, a przedszkolakowi wystarczy 10 godzin ciągłego snu. Objawy bezsenności u dziecka Bezsenność u dzieci pojawia się stosunkowo często, nawet do 30 proc. maluchów w wieku od 1 do 3 lat ma problemy z zasypianiem, a aż u 15 proc. dzieci w wieku od 4 do 10 lat pojawia się opór przed położeniem się spać. Bezsenność u dzieci to trudności z zasypianiem, niechęć przed pójściem spać, opór przed położeniem się do łóżka, a także trudność z utrzymaniem ciągłości snu. Maluchy często nie chcą zasypiać bez rodziców, nie chcą spać w swoim łóżeczku, wybudzają się w nocy. Problemy ze snem skutkują przemęczeniem, rozdrażnieniem, sennością, zaburzeniami koncentracji i pamięci. Utrudniają funkcjonowanie w ciągu dnia. Jak pomóc maluszkowi przesypiać noc? By dziecko przesypiało całą noc powinniśmy przestrzegać wszystkich zasad higieny snu. Rutyna i rytuały związane z zasypianiem Zachowanie rutyny i regularnych godzin zasypiania – niezależnie od tego czy dziecko idzie do przedszkola, szkoły, czy ma dzień wolny – jest bardzo istotne. Przestrzeganie pewnych etapów i stałej rutyny przed zaśnięciem, tj. kąpiel o stałej porze, czytanie bajki czy delikatny masaż przed snem, da dziecku poczucie bezpieczeństwa i uporządkowania. Po przebudzeniu maluch nie powinien wylegiwać się w łóżku przez kolejne godziny, a wstać, umyć zęby, ubrać się. Wyciszenie przed snem Co najmniej godzinę przed snem, a najlepiej dwie, warto zapewnić dziecku czas relaksu i wyciszenia. Zabawa w wannie, czytanie książeczki, słuchanie wyciszającej muzyki lub delikatny masaż pomogą maluchowi zrelaksować się i szybciej zasnąć. Przed snem unikajmy włączania dziecku telewizora, gier, głośnej muzyki. Zrezygnujemy także z aktywności fizycznej i zabaw pobudzających. Ograniczenie korzystania z komputera Warto sprawdzać, ile czasu w ciągu dnia dziecko spędza przed urządzeniami emitującymi spektrum niebieskiego światła, tj. komputer, telewizor, smartfon, tablet. Czas powinien być dostosowany do wieku dziecka. Unikanie napojów z kofeiną Nie powinniśmy podawać dziecku napojów gazowanych zawierających w składzie kofeinę, która pobudza organizm. Jedzenie przed snem Choć opinie na ten temat są podzielone, to warto znaleźć złoty środek. Zdaniem niektórych, dzieci nie powinny jeść co najmniej godzinę przed snem, z kolei inni uważają, że jedzenie przed położeniem się do łóżka nie jest niczym złym. Jednak faktem jest, że głodne dziecko, z burczącym brzuszkiem, będzie miało problemy z zaśnięciem. Tłusty i ciężkostrawny posiłek zjedzony tuż przed położeniem się spać również będzie miał niekorzystny wpływ na sen dziecka. Dlatego przed snem powinniśmy przygotować lekkostrawną kolację. Źródła: Ivanenko A., Rozpoznawanie i leczenie zaburzeń snu u dzieci, Psychiatria po dyplomie 2009; 6 (4): 67–74. Kaczor M., Skalski M., Leczenie behawioralnych zaburzeń snu u dzieci i młodzieży – przegląd literatury, Psychiatra. Pol. 2016.

bezsenność u 10 latka